خیلی وقتها در تنهایی

یا در لحظه با تو بودن 

از خود می پرسم

که چقدر من را دوست داری

که چقدر من را دوست میداری 

که در آن هنگام

به یاد لحظه ای می افتم 

که در یک شب زیبای زمستانی سرد

در آغوش گرمای وصال

که به پهنای یک دشت وسیع یاسهای وحشی

گسترانیده شده بود

فالی افتاد بین من و تو

که درآن فال به من ثابت شد

که تو تنها مرا 

پانزده تا دوست میداری

پانزده ؟

پانزده از صد

شاید تو فکر کنی که خیلی کم است

ولی من با تمام وجودم اعتراف خواهم کرد

که این پانزده از بیستی که به هنگام

سوال از دخترک کوچکی که از او می پرسند 

که چقدر مادرت را دوست میداری ؟

و آن دخترک با تمام وجود 

به بیشترین حد امکانی که فکر میکند

و با عشقی زیادی که به مادر دارد عدد بیست را به زبان می آورد

آری من مطمئن هستم که آن پانزده من از آن بیست دخترک بیشتر است .

حال دوست داری که بدانی چقدر بیشتراست؟

پس گوش کن تا بگویم

تا حال فکر کرده ای که از زمان خلقت زمین و انسان

چند قطره باران باریده است؟

دوست داری که لحظه ای به تک تک قطراتی که از آن زمان تا بحال باریده اند فکر کنی

آیا می توانی بگویی که چند قطره تا بحال از ابرهای زیبا شروع به باریدن کرده اند؟

خوب نمی خواهد بیش از این فکر کنی 

من این کار را قبلا انجام داده ام

می توانی بگویی پانزده تا

آری اگر می خوای تعداد قطراتی که ازاول خلقت انسان تا بحال شروع به باریدن کرده اند را بگویی 

می توانی بگویی پانزده

چون که من می توانم با اطمینان خیال

بگویم که آن پانزده فال قشنگ به معنای تمام قطرات باران باریده شده می باشد

پس با تمام وجود من هم به تعداد پانزده تا دوستت دارم

و همیشه و همه جا بیادت هستم